Αθώωση για πλαστογραφία εγγράφων. Προσφορότητα εγγράφου για παραγωγή εννόμων συνεπειών

Αθώος κρίθηκε από το Πλημμελειοδικείο Αθηνών εντολέας μας που αντιμετώπιζε την κατηγορία της πλαστογραφίας μετά χρήσεως κατ’ άρθρο 216 παρ.1 του Ποινικού Κώδικα. Στο ακροατήριο υποστηρίξαμε ότι η πράξη του κατηγορούμενου που συνίστατο σε αλλοίωση εγγράφων και όχι σε εξ αρχής κατάρτιση πλαστών, όπως εσφαλμένα ανέφερε το κατηγορητήριο και το κλητήριο θέσπισμα, δεν ήταν αντικειμενικά πρόσφορο υπό τις συγκεκριμένες περιστάσεις να δημιουργήσει πλάνη σχετικά με γεγονός που έχει έννομες συνέπειες (το στοιχείο της προσφορότητας του εγγράφου να παράγει έννομες συνέπειες εξετάζεται στο πλαίσιο της αντικειμενικής υπόστασης), σε υποκειμενικό επίπεδο δε, ο εντολέας μας δεν απέβλεπε στο να επιτύχει την παραπλάνηση άλλου μέσω της πλαστότητας και την επίτευξη εννόμων συνεπειών. Ο βασικός μας ισχυρισμός συνίστατο στο ότι με την συγκεκριμένη πράξη δεν υπήρχε δυνατότητα επέλευσης εννόμων συνεπειών (βλ.και ΑΠ 189/1986).

Αναφορικά με το αδίκημα της πλαστογραφίας, κατά το άρθρο 216 παρ. 1 ΠΚ, όποιος καταρτίζει πλαστό ή νοθεύει έγγραφο με σκοπό να παραπλανήσει με τη χρήση του άλλον σχετικά με γεγονός που μπορεί να έχει έννομες συνέπειες, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστο τριών μηνών. Η χρήση του εγγράφου απ` αυτόν θεωρείται επιβαρυντική περίπτωση. Από τη διάταξη αυτή, που αποβλέπει στην προστασία της ασφάλειας και ακεραιότητας των εγγράφων συναλλαγών, προκύπτει ότι για τη στοιχειοθέτηση του εγκλήματος της πλαστογραφίας απαιτείται, αντικειμενικώς μεν η απαρχής κατάρτιση εγγράφου κατά την έννοια του άρθρου 13 στοιχ. γ΄ του ΠΚ από τον υπαίτιο που το εμφανίζει ότι καταρτίσθηκε από άλλον ή η νόθευση εγγράφου, δηλαδή η αλλοίωση της έννοιας του περιεχομένου του, η οποία μπορεί να γίνει με την προσθήκη ή εξάλειψη λέξεων, αριθμών ή σημείων, υποκειμενικώς δε δόλος, που περιλαμβάνει τη γνώση (έστω και με την έννοια της αμφιβολίας) των πραγματικών περιστατικών που συγκροτούν την αντικειμενική υπόσταση του εγκλήματος και τη θέληση ή αποδοχή να συντελέσει με την ενέργειά του στην πραγμάτωση των περιστατικών αυτών και επιπροσθέτως, σκοπός του υπαιτίου (υπερχειλής δόλος) να παραπλανήσει με τη χρήση του πλαστού ή νοθευμένου εγγράφου άλλον για γεγονός που μπορεί να έχει έννομες συνέπειες, δηλαδή δημιουργία, κατάρτιση ή μεταβίβαση δικαιώματος που προστατεύεται από το νόμο, ασχέτως αν επιτεύχθηκε ή όχι η παραπλάνηση. Ως χρήση πλαστού εγγράφου νοείται κάθε ενέργεια που καθιστά τούτο προσιτό στο πρόσωπο, το οποίο επιδιώκει να παραπλανήσει ο χρήστης, με την παροχή σ` αυτόν της δυνατότητας να λάβει γνώση του περιεχομένου του (βλ. και Α.Π. 60/2007).

Δείτε και άλλα άρθρα του Γιώργου Καζολέα εδώ