Giorgos Kazoleas

Άρειος Πάγος, αρ. απόφασης 9/2017 (ποιν.): Ποινική ευθύνη για μη καταβολή χρεών στο Δημόσιο: Αθωωτική απόφαση με το αιτιολογικό ότι τα χρέη του κατηγορούμενου οφειλέτη δεν ξεπερνούσαν το ποσό των 100.000 € κατ’ έτος, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 66 του ν. 4174/2013, το οποίο αφορά στη φοροδιαφυγή, και όχι στη μη καταβολή χρεών προς το Δημόσιο. Εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου, εφόσον ο νόμος περί μη καταβολής χρεών προς το Δημόσιο (1882/1990) ουδέποτε όριζε κατώτατο όριο κατ’ έτος (διαχειριστικό ή φορολογικό), αλλά κατώτατο όριο θεμελίωσης του αξιοποίνου βάσει του συνολικού ληξιπρόθεσμου χρέους που βεβαιώθηκε. Αναιρείται η προσβαλλόμενη απόφαση. “Κατά τις διατάξεις του άρθρου 25 παρ. 1 του ν. 1882/1990, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρ.23 παρ. 1 ν. 2523/1997, και στη συνέχεια με το άρθρο 34 παρ. 1 ν. 3220/2004, το τελευταίο των οποίων ισχύει από 1-1-2004 και καταλαμβάνει την παρούσα υπόθεση, ως εκ του χρόνου τελέσεως της επίδικης πράξεως και ως επιεικέστερο της εκ νέου τροποποιήσεως αυτού

Η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα επέβαλε σε εταιρία πρόστιμο 3.000 ευρώ για παράνοµη συλλογή και περαιτέρω χρήση προσωπικών δεδοµένων για τον σκοπό της απευθείας εµπορικής προώθησης και διαφήµισης µέσω της αποστολής αζήτητης ηλεκτρονικής επικοινωνίας (spam) (παραβίαση του άρθρου 11 ν. 3471/2006). Επίσης διέταξε την καταστροφή του αρχείου των διευθύνσεων ηλεκτρονικού ταχυδροµείου που διατηρεί η εταιρεία και για τις οποίες δεν έχει λάβει νοµίµως τη συγκατάθεση των κατόχων τους, µε ακόλουθη ενηµέρωση της Αρχής. Η Αρχή είχε λάβει καταγγελίες σχετικά µε αποστολή μηνυμάτων ηλεκτρονικού ταχυδροµείου µε τα οποία διαφηµίζεται το επαγγελµατικό µεταπτυχιακό πρόγραµµα, χωρίς να υπάρχει η προηγούµενη συγκατάθεση των παραληπτών. Σημειώνεται ότι στην ίδια εταιρία είχε επιβληθεί για τον ίδιο λόγο και πάλι πρόστιμο 3.000 ευρώ χωρίς η εταιρία να σταματήσει την αποστολή των email spam.   Σύμφωνα με την απόφαση, η συγκεκριµένη περίπτωση δεν εµπίπτει στην εξαίρεση της παρ. 3 άρθρο