Giorgos Kazoleas

Λόγω της οικονομικής κρίσης που πλήττει τη χώρα, όλο και περισσότεροι μισθωτές αιτούνται στα δικαστήρια τη μείωση του μισθώματος ή τη μη αναπροσαρμογή / μείωση του ποσοστού αναπροσαρμογής του μισθώματος που έχει προβλεφθεί στο ιδιωτικό συμφωνητικό μίσθωσης. Ενδιαφέρον έχει το σκεπτικό της υπ.αρ. 49/2011 Απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Βόλου (dikastes.gr) που εξειδικεύει στα σημερινά δεδομένα τις διατάξεις των αρθρων 388 και 288 του Αστικού Κώδικα. Συγκεκριμένα: "(...) Ωστόσο, από τα αναφερόμενα στην αρχή της παρούσας αποδεικτικά στοιχεία, προέκυψε ότι από τις αρχές του έτους 2010, άρχισαν να εμφανίζονται γεγονότα έκτακτα, που δεν μπορούσαν να προβλεφθούν, ούτε ήταν δυνατόν να διαγνωσθούν υπό ομαλές οικονομικές συνθήκες. Ειδικότερα, από την αρχή του έτους 2010, έχει επέλθει σημαντική μείωση των αποδοχών των μισθωτών  εγγίζουσα κατά περίπτωση ακόμη και το 30%, ενώ περαιτέρω προκειμένου να ανταποκριθεί η χώρα στις τρέχουσες δημοσιονομικές ανάγκες έχει καταφύγει

E ιρ.Αθ. 2638/2012: «Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 632 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ. «Η άσκηση της ανακοπής δεν αναστέλλει την εκτέλεση της διαταγής πληρωμής. Το δικαστήριο όμως που εξέδωσε τη διαταγή πληρωμής μπορεί, κατά τη διαδικασία των άρθρων 686 επ. να χορηγήσει αναστολή, με εγγύηση ή και χωρίς εγγύηση, ώσπου να εκδοθεί τελεσίδικη απόφαση για την ανακοπή». Απαραίτητη προϋπόθεση του παραδεκτού της αιτήσεως αναστολής είναι η νομότυπη και εμπρόθεσμη άσκηση ανακοπής σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 632 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ.  Το εμπρόθεσμο εξετάζεται και αυτεπαγγέλτως (Π.Πρ.Αθ. 3336/81 ΕλλΔνη 23, 321). Η ανακοπή κατά διαταγής πληρωμής, ως ειδική μορφή της ανακοπής του άρθρου 583 επ. ΚΠολΔ η οποία δεν αποτελεί ένδικο μέσο αλλά ένδικο βοήθημα, ασκείται όπως και η αγωγή (215), δηλαδή με κατάθεση δικογράφου στη γραμματεία του δικαστηρίου και επίδοση αντιγράφου στον αντίδικο - καθ` ου η ανακοπή. Επίσης προϋπόθεση της χορήγησης της αναστολής δεν είναι η βασιμότητα της ανακοπής, η οποία δεν ερευνάται απ

Εφ.Θεσ/νίκης 74/2011: (..) Σε περίπτωση χρηματικής κατάθεσης στο όνομα του ίδιου του καταθέτη και τρίτου ή τρίτων σε κοινό λογαριασμό παράγεται, ανεξαρτήτως του εάν τα χρήματα που κατατέθηκαν ανήκαν σε όλους ή σε μερικούς υπέρ των οποίων έγινε η κατάθεση, ενεργητική σε ολόκληρο ενοχή μεταξύ του καταθέτη και του τρίτου αφενός και του δέκτη της κατάθεσης νομικού προσώπου αφετέρου, με αποτέλεσμα η ανάληψη των χρημάτων της κατάθεσης (ολικώς ή μερικώς) από έναν από τους δικαιούχους να γίνεται εξ ιδίου δικαίου, εάν δε αναληφθεί ολόκληρο το ποσό της χρηματικής κατάθεσης από έναν μόνο δικαιούχο, επέρχεται απόσβεση της απαίτησης καθ` ολοκληρία έναντι της Τράπεζας και ως προς τον άλλο, δηλ. τον μη αναλαβόντα δικαιούχο, ο οποίος εκ του νόμου αποκτά απαίτηση, έναντι εκείνου που ανέλαβε ολόκληρη την κατάθεση, για την καταβολή ποσού ίσου προς το μισό της κατάθεσης, εκτός εάν από τη μεταξύ τους εσωτερική σχέση προκύπτει άλλη αναλογία ή δικαίωμα επί ολοκλήρου του ποσού ή έλλειψη δικαιώματος αναγωγή

Σύμφωνα με απόφαση του Υπουργείου Οικονομικών σχετικά με το φορολογικό απόρρητο "στην 7/7-11-2012 εγκύκλιο του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου ρητά ορίζεται ότι η άρνηση των αρμόδιων ΔΟΥ να γνωστοποιούν τα στοιχεία που αφορούν την ακίνητη περιουσία προσώπων, για το λόγο ότι η γνωστοποίηση των εν λόγω στοιχείων επιτρέπεται μόνο όταν η αιτούμενη διατροφή αφορά τον έναν από τους πρώην συζύγους και όχι άλλα πρόσωπα, είναι μια θέση που δε στηρίζεται σε διάταξη νόμου, αλλά είναι αυθαίρετη, δεδομένου ότι για την ταυτότητα του νομικού λόγου οι διατάξεις που αναφέρονται στην εν λόγω εγκύκλιο έχουν εφαρμογή σε κάθε περίπτωση που ζητείται διατροφή, καθόσον διαφορετικά δεν θα ήταν δυνατόν από τα δικαστήρια να καθορίζουν το ύψος της διατροφής. Σύμφωνα και με την ερμηνεία των διατάξεων του Αστικού Κώδικα (σχετ. Γεωργ.-Σταθοπ. Αστικός Κώδικας – Τόμος VII –εκδ. Π.Ν. Σάκκουλα -2007, σελ. 938) «η ταυτότητα του σκοπού συνηγορεί και υπέρ της άποψης ότι η διάταξη του ΑΚ 1445, ερμηνευόμενη διασταλτικά,