Giorgos Kazoleas

του Γιώργου Καζολέα, δικηγόρου Κατά το στάδιο πριν τη σύναψη μιας δανειακής σύμβασης μεταξύ του πιστωτικού ιδρύματος και του υποψήφιου δανειολήπτη, η ανισότητα διαπραγματευτικής ισχύος των προτιθεμενων συμβαλλομένων  φτάνει στην κορύφωση της προκειμένου να ολοκληρωθεί η συμφωνία. Η πίεση να συμφωνηθούν οι επιμέρους ρήτρες που συνηθέστατα απεικονίζουν την ανισορροπία δικαιωμάτων και υποχρεώσεων μεταξύ των δύο πλευρών και που αρκετές από αυτές είναι καταχρηστικές, παρά το γεγονός ότι έχουν προηγουμένως νομολογιακά κριθεί ή και νομοθετηθεί ως τέτοιες, δεν είναι μια ουδέτερη πίεση, αλλά η πίεση του δυνατού και οικονομικά ισχυρού απέναντι στον οικονομικά αδύνατο και ψυχικά ευάλωτο. Μία από τις δικλείδες αποφυγής της κατάχρησης της θέσης ισχύος του πιστωτικού ιδρύματος είναι η απαίτηση καλής πίστης, κατά την εκτίμηση της οποίας, πρέπει να δίνεται ιδιαίτερη προσοχή στη διαπραγματευτική δύναμη εκατέρου των συμβαλλομένων, στο αν ο καταναλωτής παρακινήθηκε κατά οποιοδήποτε τρόπο να αποδεχθεί

του Γιώργου Καζολέα, δικηγόρου Σύμφωνα με το Άρθρο 47 (Δικαίωμα πραγματικής προσφυγής και αμερόληπτου δικαστηρίου) του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ, «κάθε πρόσωπο του οποίου παραβιάστηκαν τα δικαιώματα και οι ελευθερίες που διασφαλίζονται από το δίκαιο της Ένωσης, έχει δικαίωμα πραγματικής προσφυγής ενώπιον δικαστηρίου, τηρουμένων των προϋποθέσεων που προβλέπονται στο παρόν άρθρο». (παρ.1) Το Άρθρο 47 περιλαμβάνει το δικαίωμα πρόσβασης σε δικαστήριο, χωρίς να περιορίζεται σε ποινικές κατηγορίες και δικαιώματα και υποχρεώσεις αστικού χαρακτήρα. Όπως είναι γνωστό ο Χάρτης εφαρμόζεται σε εθνικό επίπεδο μόνον όταν τα κράτη μέλη εφαρμόζουν το δίκαιο της ΕΕ ή παρεκκλίνουν από αυτό. Η συγκεκριμένη διάταξη εφαρμόζεται σε όλα τα δικαιώματα και τις ελευθερίες που απορρέουν από το δίκαιο της ΕΕ και βρίσκεται σε αντιστοιχία με τα δικαιώματα που προβλέπονται στο Άρθρο 6 παράγραφος 1 της ΕΣΔΑ (δικαίωμα στη χρηστή απονομή της δικαιοσύνης), διασφαλίζοντας κατ’ ελάχιστον, την προστασία που

By George Kazoleas, Lawyer LL.M. It is well known that loan agreements contain terms and conditions that disturb the balance between the parties to the detriment of the borrower and are therefore legally and judicially  diagnosed as contrary to law. Despite this, most banks insist on including them in their new contracts, refusing to comply with court rulings even by the European Court of Justice. Especially, foreign currency loan agreements (such as the Swiss franc) contain many unfair and opaque terms. Particularly: The Bank had to inform the potential borrower of the foreign exchange risk and explain in detail the relevant clauses before concluding the loan. It is very common, that the loan agreement does not mention anything about this risk, nor does it appear that the borrower has been effectively and properly informed by a competent bank official. According to Cypriot and European legislation and case law, the loan agreement must set out in a transparent manner the exact fu