Giorgos Kazoleas

του Γιώργου Καζολέα, Δικηγόρου Το δικαίωμα του κατηγορούμενου στο πλαίσιο της ποινικής ακροαματικής διαδικασίας να μιλήσει τελευταίος (the Last Word Right) αποτελεί έκφανση του τεκμηρίου αθωότητας και προβλέπεται στα συστήματα ποινικής διαδικασίας της συντριπτικής πλειοψηφίας των εννόμων τάξεων. Η χρησιμότητα του διαδικαστικού αυτού κανόνα είναι προφανής και συνοψίζεται στην επίτευξη της ισότητας των όπλων μέσω της εξισορρόπησης των δύο μερών – κατήγορου /εισαγγελέα και κατηγορουμένου – πριν την τελική ετυμηγορία του δικαστηρίου. Στην κυπριακή ποινική δικονομία υπήρξε πρόσφατα μια σχετική τροποποίηση στην προσπάθεια βελτίωσης μιας αναχρονιστικής δικονομικής διάταξης που έπληττε καίρια το υπερασπιστικό δικαίωμα του κατηγορούμενου. Πριν την τροποποίηση με το νόμο 130 του 2023, το εδάφιο (2) του άρθρου 74 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου είχε ως εξής: "Σε κάθε δίκη, ο κατήγορος και ο κατηγορούμενος ή οι αντίστοιχοι δικηγόροι τους δύνανται να εισάγουν την υπόθεση τους εξηγών

του Γιώργου Καζολέα, Δικηγόρου  Η χορήγηση δανείων από τα πιστωτικά ιδρύματα χωρίς προηγούμενο έλεγχο της φερεγγυότητας των δανειοληπτών είναι γνωστό ότι οδήγησε σε πληθώρα μη εξυπηρετούμενων πιστωτικών διευκολύνσεων που οδήγησαν με τη σειρά τους σε έκρηξη πλειστηριασμών.  Η αξιολόγηση της πιστοληπτικής ικανότητας αποτελεί υποχρέωση του δανειστή που ρητώς προβλέπεται στην Οδηγία 2008/48/ΕΚ για τις συμβάσεις καταναλωτικής πίστης και την κατάργηση της οδηγίας 87/102/ΕΟΚ του Συμβουλίου. Το άρθρο 8 της οδηγίας, το οποίο φέρει τον τίτλο «Υποχρέωση εκτίμησης της πιστοληπτικής ικανότητας του καταναλωτή», αναφέρει τα εξής: «1.Τα κράτη μέλη διασφαλίζουν ότι, πριν από τη σύναψη της σύμβασης πίστωσης, ο πιστωτικός φορέας εκτιμά την πιστοληπτική ικανότητα του καταναλωτή, βάσει επαρκών στοιχείων που λαμβάνονται κατά περίπτωση από τον καταναλωτή και, εν ανάγκη, κατόπιν έρευνας στην κατάλληλη βάση δεδομένων. Τα κράτη μέλη η νομοθεσία των οποίων απαιτεί από τους πιστωτικούς φορείς να αξιολογού

Σύμφωνα με την Απόφαση του Δικαστηρίου της ΕΕ στις 20.2.2024 στην υπόθεση C-715/20 , οι εργαζόμενοι ορισμένου χρόνου πρέπει να ενημερώνονται για τους λόγους για τους οποίους καταγγέλλεται με προειδοποίηση η σύμβαση εργασίας τους εφόσον προβλέπεται τέτοια ενημέρωση για τους εργαζομένους αορίστου χρόνου. Εθνική ρύθμιση η οποία προβλέπει τη γνωστοποίηση των λόγων αυτών μόνο στους εργαζομένους αορίστου χρόνου θίγει το θεμελιώδες δικαίωμα των εργαζομένων ορισμένου χρόνου για πραγματική προσφυγή. Περίληψη: Το δίκαιο της Ένωσης αντιτίθεται σε εθνική ρύθμιση η οποία επιτρέπει στον εργοδότη να μην αιτιολογήσει την καταγγελία, με προειδοποίηση, σύμβασης εργασίας ορισμένου χρόνου, ενώ υπέχει υποχρέωση αιτιολόγησης όταν καταγγέλλει σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου. Σε μια τέτοια περίπτωση, ο εργαζόμενος ορισμένου χρόνου στερείται πληροφορίες που είναι σημαντικές για να εκτιμήσει τον τυχόν αδικαιολόγητο χαρακτήρα της απόλυσής του και, ενδεχομένως, να προσφύγει στη δικαιοσύνη. Δεδομένου ότι η δι