Giorgos Kazoleas

Γράφει ο Γιώργος Καζολέας, δικηγόρος Η έννοια του εγγράφου έχει πλέον καταστεί ευρύτερη με την συχνή χρήση των ηλεκτρονικών μέσων, υπολογιστών, «έξυπνων» κινητών τηλεφώνων κλπ. Έγγραφο υπό την έννοια του νόμου αποτελεί και το λεγόμενο ηλεκτρονικό έγγραφο (email, sms κλπ) ενώ πλέον έχει τεθεί σε εφαρμογή η ηλεκτρονική ταυτοποίηση μέσω ηλεκτρονικών υπογραφών και σφραγίδων και επομένως και σε αυτές τις αποτυπώσεις υπό την έννοια «έγγραφα» θα πρέπει να τους προσδίδεται αποδεικτική ισχύς στο πλαίσιο των δικαστικών διαδικασιών, αστικών, ποινικών και διοικητικών, όπως συμβαίνει και με τα παραδοσιακά, ενσωματωμένα σε χαρτί, έγγραφα. Ήδη, όσον αφορά στην Κύπρο, έχει ήδη κατατεθεί από τις 19 Μαϊου 2017, στην Επιτροπή Νομικών της Βουλής ο περί Αποδείξεως (Τροποποιητικός) Νόμος του 2017 (Αρ. Φακ. 23.01.058.087-2017). Σκοπός του νομοσχεδίου είναι η τροποποίηση του περί Αποδείξεως Νόμου ώστε ο ορισμός του εγγράφου να συμπεριλαμβάνει και τις ηλεκτρονικές υπογραφές, ηλεκτρονικές σφραγίδες, η

Γράφει ο Γιώργος Καζολέας, Δικηγόρος Το Διοικητικό Δικαστήριο της Κύπρου απέρριψε με απόφασή του (27.4.2017) προσφυγή πελάτισσας εταιρίας τηλεπικοινωνιών, η οποία ισχυρίστηκε ότι έγινε παραβίαση των προσωπικών της δεδομένων. Συγκεκριμένα το έτος 2012 αγόρασε μια συσκευή κινητού τηλεφώνου από κατάστημα της εταιρίας και κατόπιν αιτήματός της, οι υπεύθυνοι του καταστήματος μετέφεραν τα προσωπικά της δεδομένα από το παλιό στο καινούριο κινητό τηλέφωνο. Ωστόσο, η νέα συσκευή παρουσίασε πρόβλημα στο μεγάφωνο και έγινε αλλαγή στο ίδιο κατάστημα με νέα συσκευή ίδιου ακριβώς τύπου. Αφού έγινε η μεταφορά των δεδομένων στο νέο τηλέφωνο, το κατάστημα πούλησε το ελαττωματικό κινητό σε τρίτο πρόσωπο, στο οποίο όμως είχαν παραμείνει τα προσωπικά δεδομένα της αιτήτριας. Η τελευταία απέστειλε επιστολή στη συγκεκριμένη εταιρία τηλεπικοινωνιών, παραπονούμενη ότι η εταιρία χωρίς τη συγκατάθεσή της επέτρεψε να διαρρεύσουν σε τρίτους τα προσωπικά της δεδομένα και την κάλεσε να λάβει μέτρα για την απ

Γράφει ο Γιώργος Καζολέας, Δικηγόρος Η εταιρική διακυβέρνηση αναφέρεται σε ένα σύνολο αρχών και πρακτικών που υιοθετεί μία εταιρία προκειμένου να διασφαλίσει την υπεύθυνη οργάνωση, λειτουργία, διοίκηση και έλεγχο με μακροπρόθεσμο στόχο να διασφαλίσει την απόδοσή της, τα συμφέροντα των μετόχων της και τα συμφέροντα όλων των ενδιαφερόμενων μερών. Αποτελώντας στην ουσία σύνολο κανόνων η εταιρική διακυβέρνηση συνιστά τη δομή μέσω της οποίας προσεγγίζονται και τίθενται οι στόχοι της εταιρείας, εντοπίζονται οι βασικοί κίνδυνοι που αυτή αντιμετωπίζει κατά τη λειτουργία της, προσδιορίζονται τα μέσα επίτευξης των εταιρικών στόχων, οργανώνεται το σύστημα διαχείρισης κινδύνων και καθίσταται δυνατή η παρακολούθηση της απόδοσης της Διοίκησης κατά τη διαδικασία εφαρμογής των παραπάνω.  Στα πλαίσια της εταιρικής διακυβέρνησης (πρέπει να) οργανώνεται και το Νομικό Τμήμα της εταιρίας, στην πραγματικότητα άλλωστε το αντικείμενο του Νομικού Τμήματος ενυπάρχει στην έννοια της εταιρικής διακυβέρνησ

Γράφει ο Γιώργος Καζολέας, Δικηγόρος Μια ευρύτερη και πλέον δόκιμη διατύπωση για τα ρατσιστικά κίνητρα του δράστη αξιόποινης πράξης ως επιβαρυντικό παράγοντα κατά την επιμέτρηση και επιβολή ποινής από το Δικαστήριο εισάγει ο Νομοθέτης με την προσθήκη νέου άρθρου 35Α στον Ποινικό Κώδικα. Ο νέος Νόμος 31(Ι)/2017 τροποποιεί τον Ποινικό Κώδικα ως εξής: Ο βασικός νόμος τροποποιείται με την προσθήκη, αμέσως μετά το άρθρο 35 αυτού, του ακόλουθου νέου άρθρου:  «Κίνητρο προκατάληψης. 35Α. Το Δικαστήριο, στα πλαίσια άσκησης των εξουσιών του κατά την επιμέτρηση και επιβολή ποινής, δύναται να λαμβάνει υπόψη ως επιβαρυντικό παράγοντα το κίνητρο της προκατάληψης κατά ομάδας προσώπων ή μέλους ομάδας προσώπων που προσδιορίζεται βάσει της φυλής, του χρώματος, της εθνικής ή εθνοτικής καταγωγής, των θρησκευτικών ή άλλων πεποιθήσεων, των γενεαλογικών καταβολών, του σεξουαλικού προσανατολισμού ή της ταυτότητας φύλου.». Σημειώνεται ακόμα ότι με τον Ν. 30(Ι)/2017 που τροποποιεί το βασικό Περί της Κ

Άρειος Πάγος, αρ. απόφασης 9/2017 (ποιν.): Ποινική ευθύνη για μη καταβολή χρεών στο Δημόσιο: Αθωωτική απόφαση με το αιτιολογικό ότι τα χρέη του κατηγορούμενου οφειλέτη δεν ξεπερνούσαν το ποσό των 100.000 € κατ’ έτος, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 66 του ν. 4174/2013, το οποίο αφορά στη φοροδιαφυγή, και όχι στη μη καταβολή χρεών προς το Δημόσιο. Εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου, εφόσον ο νόμος περί μη καταβολής χρεών προς το Δημόσιο (1882/1990) ουδέποτε όριζε κατώτατο όριο κατ’ έτος (διαχειριστικό ή φορολογικό), αλλά κατώτατο όριο θεμελίωσης του αξιοποίνου βάσει του συνολικού ληξιπρόθεσμου χρέους που βεβαιώθηκε. Αναιρείται η προσβαλλόμενη απόφαση. “Κατά τις διατάξεις του άρθρου 25 παρ. 1 του ν. 1882/1990, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρ.23 παρ. 1 ν. 2523/1997, και στη συνέχεια με το άρθρο 34 παρ. 1 ν. 3220/2004, το τελευταίο των οποίων ισχύει από 1-1-2004 και καταλαμβάνει την παρούσα υπόθεση, ως εκ του χρόνου τελέσεως της επίδικης πράξεως και ως επιεικέστερο της εκ νέου τροποποιήσεως αυτού

Η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα επέβαλε σε εταιρία πρόστιμο 3.000 ευρώ για παράνοµη συλλογή και περαιτέρω χρήση προσωπικών δεδοµένων για τον σκοπό της απευθείας εµπορικής προώθησης και διαφήµισης µέσω της αποστολής αζήτητης ηλεκτρονικής επικοινωνίας (spam) (παραβίαση του άρθρου 11 ν. 3471/2006). Επίσης διέταξε την καταστροφή του αρχείου των διευθύνσεων ηλεκτρονικού ταχυδροµείου που διατηρεί η εταιρεία και για τις οποίες δεν έχει λάβει νοµίµως τη συγκατάθεση των κατόχων τους, µε ακόλουθη ενηµέρωση της Αρχής. Η Αρχή είχε λάβει καταγγελίες σχετικά µε αποστολή μηνυμάτων ηλεκτρονικού ταχυδροµείου µε τα οποία διαφηµίζεται το επαγγελµατικό µεταπτυχιακό πρόγραµµα, χωρίς να υπάρχει η προηγούµενη συγκατάθεση των παραληπτών. Σημειώνεται ότι στην ίδια εταιρία είχε επιβληθεί για τον ίδιο λόγο και πάλι πρόστιμο 3.000 ευρώ χωρίς η εταιρία να σταματήσει την αποστολή των email spam.   Σύμφωνα με την απόφαση, η συγκεκριµένη περίπτωση δεν εµπίπτει στην εξαίρεση της παρ. 3 άρθρο

Ο δραματικός περιορισμός της δυνατότητας των Ελλήνων πολιτών να προσφεύγουν στη Δικαιοσύνη για τη νόμιμη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους τα τελευταία χρόνια της οικονομικής κρίσης, επιβεβαιώνεται από στοιχεία που παρατίθενται στην Γενική Έκθεση της Γενικής Επιτροπείας της Επικρατείας των Τακτικών Διοικητικών Δικαστηρίων έτους 2016. Όπως προκύπτει από την Έκθεση, παρατηρείται μια σταθερή μείωση των εισερχόμενων υποθέσεων στα διοικητικά δικαστήρια από το έτος 2010 και εντεύθεν. Δηλαδή σε αριθμούς: 117.648 υποθέσεις εισήχθησαν το 2010 και 73.394 το 2015. Μιλάμε για μείωση 38% σε πέντε μόλις χρόνια!  Όπως και η ίδια η Έκθεση επισημαίνει το φαινόμενο είναι αποτέλεσμα αφενός της οικονομικής κρίσης που μαστίζει την ελληνική κοινωνία, αφετέρου της αύξησης των δικαστικών εξόδων (παραβόλων, επιδόσεων, δικαστικής δαπάνης, εισφορών δικηγόρων κλπ). Η δραματική διάσταση της παραπάνω μείωσης των εισερχομένων υποθέσεων επιδεινώνεται αν συνεκτιμηθεί ο καταλυτικός παράγοντας, ότι οι λόγοι που

Εταιρίες ελέγχου πιστοληπτικής ικανότητας ζήτησαν από την Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα να τους επιτρέψει να ανήκουν στον κατάλογο των νόµιµων αποδεκτών των δεδοµένων ακάλυπτων επιταγών και διαµαρτυρηµένων συναλλαγµατικών του αρχείου της ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ Α.Ε. που προέρχονται αποκλειστικά από τις τράπεζες, καθώς και να τους επιτραπεί η διαβίβαση των δεδοµένων αυτών σε τρίτους- επιχειρηµατίες στα πλαίσια της άσκησης της νόµιµης δραστηριότητάς τους. Η Αρχή απέρριψε το αίτημα των εταιριών με την υπ αρ. 9/2017 απόφασή της, καθώς δεν έχει την αρµοδιότητα να διατάξει την ικανοποίηση αιτηµάτων τρίτων για παροχή πληροφοριών ούτε δύναται να επιβάλλει κυρώσεις για µη χορήγηση προσωπικών δεδοµένων σε τρίτους αιτούντες. Όπως αναφέρεται στο σκεπτικό, η απόφαση για τη διαβίβαση των προσωπικών δεδοµένων στον αιτούντα τρίτο ανήκει τελικά στον υπεύθυνο επεξεργασίας, ο οποίος, αν είναι διοικητική αρχή, ελέγχεται από το Συµβούλιο της Επικρατείας και τα διοικητικά δικαστήρια, ενώ, αν είνα

Γράφει ο Γιώργος Καζολέας, Δικηγόρος Η Επιτροπή Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης ενέκρινε από 7 έως 10 Μαρτίου στην πρώτη για το 2017 συνάντηση για τα ανθρώπινα δικαιώματα, κατά την οποία εξετάστηκε η εφαρμογή των αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) σύμφωνα με το άρθρο 46 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης, τα τελικά ψηφίσματα, κλείνοντας την εξέταση των σχετικών υποθέσεων. Μεταξύ των τελευταίων είναι και η υπόθεση του ανεξιχνίαστου ακόμα θανάτου της 21χρονης Οξάνα Ράντσεβα στην Κύπρο στις 18 Μαρτίου 2001. Και ήδη η αντίφαση έχει γίνει αντιληπτή, πολύ δε περισσότερο όταν έχει προηγηθεί η πρόσφατη απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, το οποίο έκρινε αθώους δυο πρώην αστυνομικούς που αντιμετώπιζαν την κατηγορία της παράλειψης καθήκοντος και τον ιδιοκτήτη του νυχτερινού κέντρου στο οποίο εργαζόταν η 21χρονη Ρωσίδα, για την κατηγορία του εγκλεισμού προσώπου. Ουσιαστικά με την έγκριση του πορίσματος από το Συμβούλιο της Ευρώπης, σε σχέση με την

Mον.Πρωτ.Θηβών 1/2017:  Κρίθηκε ότι εφόσον η επίδικη μίσθωση ετράπη νομίμως σε μίσθωση αορίστου χρόνου, συνεπάγεται ότι για τη λύση της έπρεπε να προηγηθεί καταγγελία αυτής από τους συμβαλλομένους ή εκούσια παράδοση του μισθίου ακινήτου από την μισθώτρια και αποδοχή της παράδοσης του από την εκμισθώτρια. Ωστόσο, τόσο η εναγόμενη όσο και η δικαιοπάροχος της - αρχικώς μισθώτρια ουδέποτε παρέδωσαν το μίσθιο (π.χ. προσφέροντας τα κλειδιά αυτού), ούτε κατήγγειλαν την αορίστου αυτή σύμβαση μισθώσεως.  Η αυτόβουλη αυτή εγκατάλειψη του μισθίου από την δικαιοπάροχο της εναγομένης χωρίς προηγούμενη έγγραφη ή προφορική καταγγελία της ένδικης μίσθωσης και χωρίς παράδοση των κλειδιών του μισθίου δεν επέφερε τη λύση της μίσθωσης. Συνεπώς, η εναγόμενη εφόσον η σύμβαση μίσθωσης δεν έχει με οποιονδήποτε τρόπο λυθεί (μέχρι τον χρόνο άσκησης της αγωγής) είναι υποχρεωμένη να καταβάλει στην ενάγουσα το συμφωνημένο μίσθωμα για το αιτούμενο χρονικό διάστημα.  «Κατά τη διάταξη του άρθ. 608 § 1ΑΚ, μόλι

Μητέρα ανήλικου κληρονόµου απευθύνθηκε στον Συνήγορο του Πολίτη, επειδή η ∆ΟΥ Ηλιούπολης αρνήθηκε να δεχθεί ως έγκυρη την αποποίηση κληρονοµίας, θεωρώντας ότι µε την ενηλικίωσή του ο κληρονόµος όφειλε να έχει προβεί προηγουµένως σε απογραφή της κληρονοµίας. Η µητέρα είχε υποβάλει εµπρόθεσµα αίτηση προς το αρµόδιο δικαστήριο για τη χορήγηση άδειας, ώστε να προβεί σε αποποίηση της κληρονοµίας για λογαριασµό του τέκνου, προκειµένου να µην επιβαρυνθεί αυτό µε την προσωπική του περιουσία για τα χρέη του αποβιώσαντα πατέρα. Το τέκνο ενηλικιώθηκε πριν συζητηθεί η αίτηση και αποποιήθηκε νοµίµως την κληρονοµία. Για τους δύο αυτούς λόγους (επελθούσα ενηλικίωση, συντελεσθείσα αποποίηση), το δικαστήριο απέρριψε ως ‘άνευ αντικειµένου’ την αίτηση της µητέρας, όταν αυτή συζητήθηκε τελικά. Ο νόµος όµως, για λόγους προστασίας της ανηλικότητας, κατοχυρώνει για τον ανήλικο κληρονόµο το ευεργέτηµα της απογραφής και τη µη έκπτωση από αυτό πριν την πάροδο έτους από την ενηλικίωση, ώστε να µην αναλάβ

Μον.Πρωτ.Πειρ. 72/2016 (ασφ.): “Από την διάταξη του άρθρου 696 παρ. 1 ΚΠολΔ προκύπτει ότι αν κάποιος δεν έλαβε μέρος ή δεν κλήθηκε κατά τη συζήτηση αίτησης στην οποία εκδόθηκε απόφαση που διέταξε ασφαλιστικά μέτρα ή μεταρρύθμισε ή ανακάλεσε απόφαση ασφαλιστικών μέτρων και έχει έννομο συμφέρον, δικαιούται να ζητήσει την ανάκληση ή την μεταρρύθμιση της απόφασης από το δικαστήριο που την εξέδωσε, χωρίς να επικαλεστεί νέα στοιχεία ή τη μεταβολή πραγματικών περιστατικών με την έννοια του άρθρου 696 παρ. 3 ΚΠολΔ.  Με βάση, επομένως, τις ως άνω διατάξεις, δικαίωμα άσκησης αίτησης ανάκλησης απόφασης ασφαλιστικών μέτρων, έχει και ο τρίτος, όπως πχ ένας δανειστής του καθ'ου η αίτηση, όταν τα ασφαλιστικά μέτρα που διατάχθηκαν βλάπτουν τα δικαιώματα του, αφού σύμφωνα με το άρθρο 692 παρ. 4 ΚΠολΔ, τα ασφαλιστικά μέτρα δεν πρέπει να προσβάλλουν δικαιώματα τρίτου. Η βλάβη ή η διακινδύνευση των συμφερόντων του τρίτου, στην οποία θεμελιώνεται το έννομο συμφέρον του για την άσκηση της αίτησης

Γράφει ο Γιώργος Καζολέας, Δικηγόρος LL.M. Το νέο άρθρο 294 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, όπως αυτός τροποποιήθηκε με το ν.4335/2015, δίνει το δικαίωμα στον ενάγοντα να παραιτηθεί από το δικόγραφο της αγωγής χωρίς συναίνεση του εναγομένου πριν αυτός προχωρήσει στη συζήτηση της ουσίας της υπόθεσης και στην περίπτωση της τακτικής διαδικασίας των άρθρων 237 και 238 πριν από την κατάθεση προτάσεων από τον εναγόμενο. Η διάταξη προβλέπει ότι η παραίτηση που γίνεται αργότερα είναι απαράδεκτη, εφόσον ο εναγόμενος προβάλλει αντίρρηση και πιθανολογεί ότι έχει έννομο συμφέρον η δίκη να περατωθεί με έκδοση οριστικής απόφασης. Η εν λόγω ρύθμιση στην τακτική διαδικασία που δεν επιτρέπει την παραίτηση από το δικόγραφο μετά την κατάθεση των προτάσεων από τον εναγόμενο, όταν αυτός δεν συναινεί, είναι αυστηρή και αμφισβητεί τη θεμελιώδη αρχή της διάθεσης, στερώντας από τον ενάγοντα το δικαίωμα να ανακαλέσει ουσιαστικά το δικόγραφό του σε χρόνο πολύ πριν τη συζήτηση της αγωγής (χρονικό διάστημα

Με το άρθρο 27 του νόμου  4446/2016 , ο οποίος επέφερε, μεταξύ άλλων, τροποποιήσεις στη Διοικητική Δίκη, η παράγραφος 2 του άρθρου 202 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, όπως το άρθρο αυτό είχε αντικατασταθεί από το άρθρο 34 του ν. 3900/2010 αντικαθίσταται ως εξής: «2. Ειδικώς επί φορολογικών, τελωνειακών και διαφορών με χρηματικό αντικείμενο, το δικαστήριο μπορεί, με την απόφασή του, να ορίσει ότι το ανασταλτικό αποτέλεσμα δεν καταλαμβάνει τη λήψη ενός ή περισσότερων αναγκαστικών μέτρων είσπραξης ή διοικητικών μέτρων, για τον εξαναγκασμό ή τη διασφάλιση της είσπραξης της οφειλής, επί συγκεκριμένων περιουσιακών στοιχείων του αιτούντος, τα οποία αναφέρονται στην απόφαση.» Με τη νέα διάταξη ναι μεν προβλέπεται και πάλι η δυνατότητα χορήγησης «αναστολής καθ’ εαυτής» στις φορολογικές και τελωνειακές διαφορές και στις διαφορές με χρηματικό αντικείμενο, ωστόσο εισάγεται εξαίρεση στον κανόνα του πλήρους ανασταλτικού αποτελέσματος στις εν λόγω διαφορές.  Η αιτιολογική έκθεση του νόμου

Εγκύκλιο με θέμα «Κοινοποίηση των διατάξεων του ογδόου άρθρου του άρθρου 1 του ν. 4335/2015 (ΦΕΚ. 87Α/23-07-2015), με το οποίο τροποποιήθηκε το όγδοο βιβλίο (Αναγκαστική Εκτέλεση, άρθρα 904 έως 1054) του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας (π.δ. 503/1985) εξέδωσε η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων. Στο πρώτο μέρος της Εγκυκλίου αναφέρονται οι σημαντικότερες μεταβολές γενικά, στο δεύτερο μέρος επιχειρείται ανάλυση των κυριότερων τροποποιήσεων κατά θέμα και στο τρίτο μέρος  γίνεται κατ’ άρθρο ανάλυση των κυριότερων τροποποιήσεων.  Δείτε την Εγκύκλιο εδώ

Δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης ο Ν.4465/2017 «Ενσωμάτωση στην εθνική νομοθεσία της Οδηγίας 2014/92/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 23ης Ιουλίου 2014 για τη συγκρισιμότητα των τελών που συνδέονται με λογαριασμούς πληρωμών, την αλλαγή λογαριασμού πληρωμών και την πρόσβαση σε λογαριασμούς πληρωμών με βασικά χαρακτηριστικά και άλλες διατάξεις. Το Άρθρο 40 του νόμου περιλαμβάνει ρυθμίσεις για την υποχρέωση κατάθεσης παραβόλου: 1. Η παρ. 3 του άρθρου 135 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας (ν. 2717/1999, Α΄ 97), όπως τροποποιήθηκε με την παρ. 3 του άρθρου 37 του ν. 4446/2016 (Α΄ 240), αντικαθίσταται ως εξής: «3. Με αίτηση του διαδίκου μπορεί να αναβληθεί η συζήτηση της υπόθεσης μόνο μία (1) φορά ανά βαθμό δικαιοδοσίας, εφόσον, κατά την κρίση του δικαστηρίου, συντρέχει σπουδαίος λόγος. Το δικαστήριο μπορεί πάντοτε να αναβάλλει τη συζήτηση της υπόθεσης αυτεπαγγέλτως, όταν συντρέχει σπουδαίος λόγος. Για την υποβολή αιτήματος αναβολής ο διάδικος καταβάλλει

Με το άρθρο 16 του νόμου 4446/2016 (Πτωχευτικός Κώδικας, Διοικητική Δικαιοσύνη, Τέλη-Παράβολα, Οικειοθελής αποκάλυψη φορολογητέας ύλης παρελθόντων ετών, Ηλεκτρονικές συναλλαγές, Τροποποιήσεις του ν. 4270/2014 και λοιπές διατάξεις) θεσπίζεται, με την προσθήκη του νέου άρθρου 69Α στο ΠΔ 18/89, για το Συµβούλιο της Επικρατείας και τα ακυρωτικά

Ευθύνη στους οδηγούς των δικύκλων που κινούνται μεταξύ των διακεκομμένων διαχωριστικών λωρίδων κυκλοφορίας σε περίπτωση τροχαίου ατυχήματος αναγνώρισε με απόφασή του ο Άρειος Πάγος, που απέρριψε αγωγή γυναίκας

Αθώος κρίθηκε από το Πλημμελειοδικείο Αθηνών εντολέας μας που αντιμετώπιζε την κατηγορία της πλαστογραφίας μετά χρήσεως κατ’ άρθρο 216 παρ.1 του Ποινικού Κώδικα. Στο ακροατήριο υποστηρίξαμε ότι η πράξη του κατηγορούμενου που συνίστατο σε αλλοίωση εγγράφων και όχι σε εξ αρχής κατάρτιση πλαστών, όπως εσφαλμένα ανέφερε το κατηγορητήριο και το κλητήριο θέσπισμα, δεν ήταν αντικειμενικά πρόσφορο υπό τις συγκεκριμένες περιστάσεις να δημιουργήσει πλάνη σχετικά με γεγονός που έχει έννομες συνέπειες (το στοιχείο της προσφορότητας του εγγράφου να παράγει έννομες συνέπειες εξετάζεται στο πλαίσιο της αντικειμενικής υπόστασης), σε υποκειμενικό επίπεδο δε, ο εντολέας μας δεν απέβλεπε στο να επιτύχει την παραπλάνηση άλλου μέσω της πλαστότητας και την επίτευξη εννόμων συνεπειών. Ο βασικός μας ισχυρισμός συνίστατο στο ότι με την συγκεκριμένη πράξη δεν υπήρχε δυνατότητα επέλευσης εννόμων συνεπειών (βλ.και ΑΠ 189/1986). Αναφορικά με το αδίκημα της πλαστογραφίας, κατά το άρθρο 216 παρ. 1 ΠΚ, όποιος

Σύμφωνα με την πρόσφατη απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών 3820/2016, τα στοιχεία των τραπεζικών καταθέσεων του φορολογούμενου, ανεξαρτήτως του αν στοιχειοθετούν την απόκτηση εισοδήματος, δεν μπορούν να

Του Γιώργου Καζολέα, Δικηγόρου Όσοι δικηγόροι γράφουν μακροσκελή δικόγραφα, πριν τα καταθέσουν καλό είναι πλέον να κάνουν και μια δεύτερη σκέψη, μετά την ψήφιση της προβληματικής διάταξης του άρθρου 14 παρ.3 του  νόμου 4446/2016  με τις αλλαγές στη Διοικητική Δίκη, σύμφωνα με την

ΑΠ 218/2016 (πολ.): Δεν είναι δυνατή η έκδοση διαταγής πληρωμής από πολιτικό δικαστήριο για απαίτηση, η οποία προέρχεται από διαφορά δημοσίου δικαίου. Ακύρωση διαταγής. Η έκδοση διαταγής πληρωμής που εκδίδεται κατά τις διατάξεις των άρθρων 624 έως 634 (KΠολΔ)

Επί του ζητήματος γενικότερου ενδιαφέροντος αν είναι παραδεκτή και νόμιμη η σώρευση στο ίδιο δικόγραφο και η έρευνα διεκδικητικής και αρνητικής της κυριότητας αγωγής (άρθρα 1094 και 1108 Α.Κ.), στην περίπτωση που στο διεκδικούμενο

Επί του ερωτήματος εάν έχει υποπέσει σε παραγραφή κατ’ άρθρο 90 του ν.2362/1995, αξίωση εναγόντων σε αναγνωριστική αγωγή κατά του Δημοσίου, για την επιστροφή δικαστικού ενσήμου, που καταβλήθηκε εν όψει ασκήσεως και συζητήσεως της αγωγής τους και ποιος ο χρόνος έναρξης της παραγραφής γνωμοδότησε το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους με την υπ’αρ. 240/2016

Με την Εγκύκλιο ΠΟΛ 1165/17-11-2016 του Υπουργείου Οικονομικών κοινοποιούνται διατάξεις των άρθρων 40 και 56 του ν. 4410/2016 «Τροποποιήσεις του Εθνικού Τελωνειακού Κώδικα προς ενίσχυση της καταπολέμησης της παράνομης εμπορίας καπνού και βιομηχανοποιημένων καπνών... και άλλες διατάξεις», ο οποίος δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα

Εκδόθηκε η πρώτη γνωμοδότηση (υπ' αρ. 344/2016) για το νέο ασφαλιστικό νόμο (4387/2016) από το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους και αφορά την ερμηνεία του τελευταίου εδαφίου του άρθρου 104 του νόμου σχετικά με την επιστροφή αχρεωστήτως εισπραχθεισών εισφορών,

Άρειος Πάγος, απόφαση 474/2016 (ποιν.): Τα "έξυπνα" κινητά τηλέφωνα (smartphones) αποτελούν αρχεία προσωπικών δεδομένων κατά την έννοια του ν.2472/1997. Ποινική ευθύνη σε περίπτωση επέμβασης σε αρχείο

Γράφει η Έφη Θωμά, Legal Advisor Σημαντική απόφαση για τα προσωπικά δεδομένα των καταναλωτών υπηρεσιών τηλεπικοινωνιών εξέδωσε το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ) [1] .  Σύμφωνα με την απόφαση, τα κράτη μέλη δεν μπορούν να επιβάλλουν γενική υποχρέωση διατηρήσεως δεδομένων στους παρόχους