Giorgos Kazoleas

του Γιώργου Καζολέα, Δικηγόρου  Η χορήγηση δανείων από τα πιστωτικά ιδρύματα χωρίς προηγούμενο έλεγχο της φερεγγυότητας των δανειοληπτών είναι γνωστό ότι οδήγησε σε πληθώρα μη εξυπηρετούμενων πιστωτικών διευκολύνσεων που οδήγησαν με τη σειρά τους σε έκρηξη πλειστηριασμών.  Η αξιολόγηση της πιστοληπτικής ικανότητας αποτελεί υποχρέωση του δανειστή που ρητώς προβλέπεται στην Οδηγία 2008/48/ΕΚ για τις συμβάσεις καταναλωτικής πίστης και την κατάργηση της οδηγίας 87/102/ΕΟΚ του Συμβουλίου. Το άρθρο 8 της οδηγίας, το οποίο φέρει τον τίτλο «Υποχρέωση εκτίμησης της πιστοληπτικής ικανότητας του καταναλωτή», αναφέρει τα εξής: «1.Τα κράτη μέλη διασφαλίζουν ότι, πριν από τη σύναψη της σύμβασης πίστωσης, ο πιστωτικός φορέας εκτιμά την πιστοληπτική ικανότητα του καταναλωτή, βάσει επαρκών στοιχείων που λαμβάνονται κατά περίπτωση από τον καταναλωτή και, εν ανάγκη, κατόπιν έρευνας στην κατάλληλη βάση δεδομένων. Τα κράτη μέλη η νομοθεσία των οποίων απαιτεί από τους πιστωτικούς φορείς να αξιολογού

Σύμφωνα με την Απόφαση του Δικαστηρίου της ΕΕ στις 20.2.2024 στην υπόθεση C-715/20 , οι εργαζόμενοι ορισμένου χρόνου πρέπει να ενημερώνονται για τους λόγους για τους οποίους καταγγέλλεται με προειδοποίηση η σύμβαση εργασίας τους εφόσον προβλέπεται τέτοια ενημέρωση για τους εργαζομένους αορίστου χρόνου. Εθνική ρύθμιση η οποία προβλέπει τη γνωστοποίηση των λόγων αυτών μόνο στους εργαζομένους αορίστου χρόνου θίγει το θεμελιώδες δικαίωμα των εργαζομένων ορισμένου χρόνου για πραγματική προσφυγή. Περίληψη: Το δίκαιο της Ένωσης αντιτίθεται σε εθνική ρύθμιση η οποία επιτρέπει στον εργοδότη να μην αιτιολογήσει την καταγγελία, με προειδοποίηση, σύμβασης εργασίας ορισμένου χρόνου, ενώ υπέχει υποχρέωση αιτιολόγησης όταν καταγγέλλει σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου. Σε μια τέτοια περίπτωση, ο εργαζόμενος ορισμένου χρόνου στερείται πληροφορίες που είναι σημαντικές για να εκτιμήσει τον τυχόν αδικαιολόγητο χαρακτήρα της απόλυσής του και, ενδεχομένως, να προσφύγει στη δικαιοσύνη. Δεδομένου ότι η δι

Γιατί η υποχρέωση του δικηγόρου - ενδιάμεσου να γνωστοποιήσει σε άλλον ενδιάμεσο πληροφορίες για δηλωτέες διασυνοριακές ρυθμίσεις βάσει της DAC 6 συνιστά παραβίαση του δικηγορικού απορρήτου. Του Γιώργου Καζολέα, Δικηγόρου LL.M. Η νομοθεσία στην Ελλάδα Με το άρθρο 51 του Νόμου 4714/2020 [[1]] προστέθηκε στο Νόμο 4170/2013 [[2]] νέο άρθρο 9ΑΒ υπό τον τίτλο «Πεδίο εφαρμογής και προϋποθέσεις της υποχρεωτικής αυτόματης ανταλλαγής πληροφοριών για δηλωτέες διασυνοριακές ρυθμίσεις», με σκοπό εναρμόνισης με την Οδηγία (ΕΕ) 2018/822 του Συμβουλίου της 25ης Μαΐου 2018 για την τροποποίηση της οδηγίας 2011/16/ΕΕ όσον αφορά την υποχρεωτική αυτόματη ανταλλαγή πληροφοριών στον τομέα της φορολογίας σχετικά με δηλωτέες διασυνοριακές ρυθμίσεις ('DAC 6'). Σύμφωνα με την παράγραφο 1 του άρθρου 9ΑΒ, οι ενδιάμεσοι υποχρεούνται να υποβάλουν στην αρμόδια αρχή, πληροφορίες που έχουν περιέλθει στη γνώση τους, στην κατοχή ή στον έλεγχό τους σχετικά με δηλωτέες διασυνοριακές ρυθμίσεις εντός προθεσμ

του Γιώργου Καζολέα, Δικηγόρου Το δικαίωμα πληροφόρησης του εγγυητή κατά τη λειτουργία της συμβατικής σχέσης εγγύησης που έχει καταρτισθεί με το πιστωτικό ίδρυμα σε σχέση με την εξέλιξη της κύριας δανειακής σύμβασης, για την οποία παρασχέθηκε η εγγύηση , κατοχυρώνεται ευθέως στο άρθρο 12 (1) του περί της Προστασίας Ορισμένης Κατηγορίας Εγγυητών Νόμου του 2003 (197(I)/2003). Σύμφωνα με αυτό, σε κάθε σύμβαση εγγύησης, ο πιστωτής υποχρεούται να ενημερώνει χωρίς καθυστέρηση και γραπτώς τον εγγυητή με επιστολή του στη διεύθυνσή του που καταγράφηκε στη συμφωνία δανείου ή στην τελευταία γνωστή στον πιστωτή διεύθυνσή του για κάθε καθυστέρηση καταβολής τριών τουλάχιστον δόσεων ή αθέτηση από τον πρωτοφειλέτη οποιασδήποτε άλλης υπόσχεσης ή υποχρέωσής του δυνάμει της συμφωνίας δανείου ή άρση ή μεταβολή οποιασδήποτε επιβάρυνσης που είχε τεθεί στην περιουσία του προς όφελος του πιστωτή για τους σκοπούς της συμφωνίας δανείου. Επίσης, σύμφωνα με τον Κώδικα Συμπεριφοράς για το Χειρισμό Δανειοληπτ

του Γιώργου Καζολέα, Δικηγόρου Με ενδιαφέρον αναμένεται η κρίση του Δικαστηρίου της ΕΕ επί του προδικαστικού ερωτήματος [1]  που έθεσε ενώπιών του το Βαυαρικό Δικαστήριο Δικηγόρων (BayAGH) [2]  για το αν συνιστά ανεπίτρεπτο περιορισμό του δικαιώματος της ελεύθερης κυκλοφορίας των κεφαλαίων που προβλέπεται στο άρθρο 63, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ [3]  το γεγονός ότι η νομοθεσία κράτους μέλους επιβάλλει την ανάκληση της άδειας άσκησης επαγγέλματος σε περίπτωση κατά την οποία μερίδιο της δικηγορικής εταιρίας μεταβιβάζεται σε πρόσωπο που δεν πληροί τις ειδικές επαγγελματικές προϋποθέσεις που συνδέονται, κατά το δίκαιο του κράτους μέλους, με την απόκτηση εταιρικού μεριδίου, δηλαδή όταν η εσωτερική νομοθεσία προβλέπει ότι εταίρος δικηγορικής εταιρίας μπορεί να είναι μόνο δικηγόρος. Ουσιαστικά, το ζήτημα είναι αν μπορεί βάσει του γερμανικού δικαίου να γίνει αποδεκτή η αμιγώς οικονομική συμμετοχή μη δικηγόρων μέσω οικονομικής επένδυσης σε μια δικηγορική εταιρεία. Οι δικηγορικοί σύλλογοι απορρίπτου