Προσωρινή επιδίκαση απαίτησης - Θάνατος ασθενούς - Ευθύνη Δημόσιου Νοσοκομείου

Προσωρινή επιδίκαση απαίτησης - Θάνατος ασθενούς: Με την 3172/2015 απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών (Τμήμα 13ο Τριμελές) το Δικαστήριο έκανε εν μέρει δεκτή την υπό κρίση αίτηση κατά το μέρος αυτής που στρέφεται κατά του ν.π.δ.δ. με την επωνυμία «Γ.Ν.Α. Λαϊκό» και επιδίκασε προσωρινά μέχρι την έκδοση οριστικής αποφάσεως επί της ήδη ασκηθείσης αγωγής της αιτούσας εναντίον του ως άνω ν.π.δ.δ.: 1) ποσό πέντε χιλιάδων ευρώ (5.000), καταβαλλόμενο εφάπαξ εντός είκοσι (20) ημερών από την κοινοποίηση της παρούσας απόφασης στο καθ' ού Νοσοκομείο

και 2) ποσό τετρακοσίων πενήντα ευρώ (450) μηνιαίως, το οποίο αντιστοιχεί στο κονδύλι της ως άνω αγωγής για μελλοντικά έξοδα διαβίωσης της αιτούσας και των τέκνων της, καταβαλλόμενο μέσα στο πρώτο δεκαπενθήμερο κάθε μήνα, έως το χρόνο δημοσίευσης της οριστικής απόφασης επί της εκκρεμούς αγωγής της αιτούσας. 

Απόρριψη της υπό κρίση αιτήσεως ως απαράδεκτης κατά το μέρος που στρέφεται κατά του Ελληνικού Δημοσίου, δεδομένου ότι, ο θάνατος του συζύγου της αιτούσας αποδίδεται μόνο σε πράξεις και παραλείψεις των οργάνων του ν.π.δ.δ. με την επωνυμία «Γ.Ν.Α. Λαϊκό», το οποίο, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 7 παρ. 1 του ν. 3329/2005 (Φ.Ε.Κ. Α΄81) έχει πλήρη διοικητική αυτοτέλεια και δεν αποδίδεται ευθύνη σε όργανα του Ελληνικού Δημοσίου.  

Ενόψει του ότι, τόσο η Διευθύντρια του Αναισθησιολογικού Τμήματος όσο και ο θεράπων Ιατρός και Διευθυντής της Α΄ Ουρολογικής Κλινικής του καθ' ού Νοσοκομείου, οι οποίοι συμμετείχαν στη χειρουργική επέμβαση κυστεοπροστατεκτομής του θανόντος συζύγου της αιτούσας, συνομολόγησαν ότι, πράγματι, του έγινε μετάγγιση δύο (2) μονάδων ολικού ασύμβατου αίματος, γεγονός που, βάσει των εκτιμήσεων της ιατρικής πραγματογνωμοσύνης, προκάλεσε έντονη αιμορραγική διάθεση του ασθενούς με πιθανό επακόλουθο τη διάχυτη ενδαγγειακή πήξη, την πολυοργανική ανεπάρκεια και τελικώς το θάνατό του, το Δικαστήριο έκρινε ότι η καταψηφιστική αγωγή δεν παρίσταται προδήλως αβάσιμη. 

Περαιτέρω, αφού έλαβε υπόψη: 1) ότι η αιτούσα αντλεί το βιοπορισμό της ιδίας και των ανηλίκων τέκνων της από της αποδοχές της εργασίας της σε ιδιωτική εταιρεία και από τη σύνταξη χηρείας προσαυξανόμενη με το επίδομα τέκνων και ειδικότερα, κατά τα δύο τελευταία ημερολογιακά έτη το μηνιαίο εισόδημα της ανήλθε στο ποσό των 1.237,50 ευρώ και 1.358,35 ευρώ αντίστοιχα, 2) τις μηνιαίες στεγαστικές της δανειακές οφειλές ύψους 588,38 ευρώ, 3) τις καθυστερημένες φορολογικές της υποχρεώσεις ύψους 1.430,55 ευρώ, 4) την απρόσοδη λοιπή της ακίνητη περιουσία, 5) τα αυξημένα λειτουργικά έξοδα της οικογενειακής της στέγης και 6) ότι τα ανήλικα τέκνα της αιτούσας δεν μπορούν να διασφαλίσουν μόνα τους τη διατροφή τους, το Δικαστήριο πιθανολόγησε ότι, υπάρχει ιδιαίτερη δυσχέρεια για την αντιμετώπιση των άμεσων αναγκών διαβίωσης της ιδίας και των ανηλίκων τέκνων της και κατά συνέπεια συντρέχουν οι προϋποθέσεις του άρθρου 213 παρ. 1 του για την προσωρινή επιδίκαση απαίτησης, ενώ δεν προκύπτει ότι συντρέχει κάποιος λόγος δημοσίου συμφέροντος που να αποκλείει την επιδίκαση αυτή. (dprotodikeio-ath.gr)