Τα Ασφαλιστικά Μέτρα στο νέο Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας (άρθρα 682-690)

Του Γιώργου Καζολέα, Δικηγόρου

Σημαντικές αλλαγές επέφερε ο νόμος 4335/2015 (τροποποιήσεις Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας) στη ρύθμιση των Ασφαλιστικών Μέτρων. Ειδικότερα:

Άρθρο 682: Η εξασφάλιση ή διατήρηση του δικαιώματος που ζητείται με τα ασφαλιστικά μέτρα μπορεί πλέον να αφορά και μέλλουσα απαίτηση. Ενδεικτική περίπτωση μελλοντικής απαίτησης είναι η συμμετοχή στα αποκτήματα μετά την έγερση αγωγής διαζυγίου ή ακύρωσης του γάμου ή της έναρξης διάστασης των συζύγων, αλλά πριν από την αμετάκλητη λύση ή ακύρωση του γάμου ή τη συμπλήρωση διετούς διάστασης. Όπως αναφέρεται στην αιτιολογική έκθεση του νόμου 4335, οι εν λόγω απαιτήσεις θα πρέπει να τελούν υπό τον αυτονόητο

όρο του οριστού τόσο του οφειλέτη, όσο και του περιεχομένου τους.

Η νέα διάταξη του αρ. 682 παρ.1: Κατά την ειδική διαδικασία των άρθρων 683 έως 703 τα δικαστήρια, σε επείγουσες περιπτώσεις ή για να αποτραπεί επικείμενος κίνδυνος, μπορούν να διατάζουν ασφαλιστικά μέτρα για την εξασφάλιση ή διατήρηση ενός δικαιώματος ή τη ρύθμιση μιας κατάστασης και να τα μεταρρυθμίζουν ή να τα ανακαλούν. Το δικαίωμα είναι δυνατό να εξαρτάται από αίρεση ή προθεσμία ή να αφορά μέλλουσα απαίτηση.

Άρθρο 686: Καταργείται η δυνατότητα προφορικής υποβολής αίτησης ασφ.μέτρων στο ειρηνοδικείο (παράγραφος 1).

Προβλέπεται ότι η γνωστοποίηση του τόπου και του χρόνου της συζήτησης της αίτησης μπορεί να γίνεται, εκτός των άλλων τρόπων, και με ηλεκτρονικά μέσα. (παράγραφος 4).

Ορίζεται ότι στη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων μόνο η πρόσθετη παρέμβαση μπορεί πλέον να ασκηθεί και προφορικά, όχι και η κύρια. (παράγραφος 6)

Η νέα διατύπωση του άρ.686: 1. Η αίτηση πρέπει να κατατεθεί στη γραμματεία του δικαστηρίου.
4. Η γνωστοποίηση γίνεται με επίδοση εγγράφου που εκδίδεται από τη γραμματεία του δικαστηρίου, στο οποίο αναγράφεται ο τόπος, η ημέρα και η ώρα της συζήτησης ή με τηλεγραφική ή με τηλεφωνική πρόσκληση της γραμματείας του δικαστηρίου ή με ηλεκτρονικά μέσα με δαπάνες του αιτούντος. Ο δικαστής του μονομελούς πρωτοδικείου ή ο ειρηνοδίκης μπορεί συγχρόνως με την επίδοση της κλήσης να διατάξει και την επίδοση αντιγράφου της αίτησης.
5. Κατά τη συζήτηση της κύριας υπόθεσης η αίτηση μπορεί να υποβληθεί και με τις προτάσεις. Το πολυμελές πρωτοδικείο δικάζει αίτηση ασφαλιστικών μέτρων μόνον κατά τη συζήτηση της κύριας υπόθεσης.
6. Στη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων στο μονομελές πρωτοδικείο ή στο ειρηνοδικείο η πρόσθετη παρέμβαση μπορεί να ασκηθεί και προφορικά.

Άρθρο 689:  Άδεια του Υπουργού Δικαιοσύνης απαιτείται πλέον μόνον για την εκτέλεση απόφασης ασφαλιστικών μέτρων  κατά αλλοδαπού δημοσίου και όχι και για την υποβολή της αίτησης ασφαλιστικών μέτρων. Με τη νέα ρύθμιση δεν είναι απαράδεκτη η αίτηση για τη λήψη ασφαλιστικών μέτρων κατά αλλοδαπού δημοσίου χωρίς προηγούμενη άδεια του Υπουργού της Δικαιοσύνης, και συνακόλουθα η έκδοση σχετικής απόφασης. Αντίθετα η άδεια του Υπ.Δικαιοσύνης απαιτείται για την εκτέλεση του εις βάρος του αλλοδαπού δημοσίου διαταχθέντος ασφαλιστικού μέτρου. Η χωρίς άδεια εκτέλεση είναι άκυρη και η ακυρότητα επέρχεται σύμφωνα με το άρθρο 159 αριθ.1 ΚΠολΔ χωρίς την ανάγκη ύπαρξης δικονομικής βλάβης.

Η νέα διατύπωση του αρ. 689: Η απόφαση ασφαλιστικών μέτρων κατά αλλοδαπού δημοσίου δεν εκτελείται χωρίς προηγούμενη άδεια του Υπουργού Δικαιοσύνης, διαφορετικά η εκτέλεση είναι άκυρη.

Άρθρο 690: Καταργείται η αναφορά για την υποχρεωτικότητα της προαπόδειξης στις υποθέσεις των ασφαλιστικών μέτρων (παράγραφος 1). Σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση του νόμου 4335, «μετά τις μεταρρυθμίσεις που επέφερε ο ν. 2915/2001 δεν εκδίδεται απόφαση που να διατάζει αποδείξεις. Έτσι η αναφορά περί προαποδείξεως στη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων καθίσταται περιττή και δεν έχει πλέον θέση η συγκεκριμένη ρύθμιση στην παράγραφο 1 του άρθρου. Ούτως ή άλλως οι διάδικοι υποχρεούνται σε προαποδεικτική προσκόμιση όλων των αποδεικτικών τους μέσων και προσαγωγή των μαρτύρων, ανεξάρτητα αν πρόκειται για κύρια απόδειξη ή ανταπόδειξη».

Η νέα διάταξη του αρ.690. 1. Σε υποθέσεις που αφορούν ασφαλιστικά μέτρα αρκεί η πιθανολόγηση των ισχυρισμών.